ชีวิตกับเงาไม้ใหญ่…
หากเราคอยแต่หวังพึ่งคนอื่นแล้ว..ชีวิตของเราก็ไม่มีวันประสบความสำเร็จ..... ......ความกลัวเป็นธรรมชาติที่อยู่คู่กับมนุษย์หรือสัตว์มาตั้งแต่กำเนิด จึงไม่แปลกที่เรามักจะมองหาพื้นที่ที่ปลอดภัยให้กับชีวิตของเราอยู่เสมอ เปรียบได้ดังสัตว์ป่าที่คอยแต่อาศัยอยู่ภายใต้ร่มใม้ใหญ่ อาจเพราะมันทำให้รู้สึกร่มรื่นปลอดภัยในชีวิตและอุดมไปด้วยผลไม้จากลำต้นของมัน และคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องย้ายถิ่นฐานหรือออกไปจากใต้ร่มเงาไม้ใหญ่แห่งนี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามสิ่งใดที่ให้คุณสิ่งนั้นก็ให้โทษได้เช่นกัน เพราะทุกสิ่งมันไม่ได้มีความจีรังยั่งยืนเสมอไป หากวันหนึ่ง ต้นไม้ใหญ่ที่เราใช้หลบภัยและพักอาศัยอยู่กินมาโดยตลอดนั้น ไม่สามารถทนแรงลมและฝนได้อีกต่อไป พายุลูกสุดท้ายได้พัดให้หักโค่นลงมา โชคร้ายก็จะตกอยู่กับสิ่งที่อยู่ใต้ร่มเงา....ชีวิตคนเราก็เช่นกัน หากเราคอยแต่จะอาศัยคนอื่น อาศัยพ่อแม่บุพการี ไม่รู้จักช่วยเหลือตนเองหรือกล้าที่จะออกไปเผชิญโลกกว้าง เพราะคิดว่าจุดที่ตนเองอยู่นั้น ปลอดภัยและมีความสุขดีแล้ว หากเราไม่พัฒนาตนเองสักวันหนึ่งบุคคลเหล่านี้ก็จะไม่มีกำลังหรือหมดความอดทนที่จะให้ความช่วยเหลือเราได้อีก...
